1. Als alles klopt en toch iets ontbreekt

Je kunt je leven op orde hebben – een fijne baan, goede relaties, een gezonde leefstijl – en tóch tegen een muur oplopen. Vermoeidheid, vage angst, herhalende conflicten of een hardnekkig gevoel van leegte kunnen signalen zijn dat er iets dieper ligt dan wat talk-therapy of ‘nog harder je best doen’ kan oplossen. IOPT (Identiteitsgerichte Psychotraumatheorie en -Therapie) verlegt daarom de focus van het hier-en-nu naar de verborgen sporen van psychotrauma die jouw identiteit in stukken hebben gespleten.

2. Je psyche als mozaïek van delen

Stel je je innerlijke wereld voor als een mozaïek. Het oog ziet één geheel, maar van dichtbij zie je talloze steentjes, soms glanzend, soms barstend. In IOPT noemen we die steentjes psychische delen:

• het Gezonde Deel dat authentiek voelt en wil verbinden,

• het Traumadeel dat de rauwe pijn en angst bevat,

• het Overlevingsdeel dat alles bedenkt om de pijn niet meer te voelen.

  Als één steen barst, kan het hele beeld vervormen. IOPT richt zich op die barsten – niet om het mozaïek af te breken, maar om de vorm en kleuren te herstellen.

3. Wat is IOPT? En wat is een zelfresonantie-opstelling?

IOPT is een ervaringsgerichte methode ontwikkeld door de Duitse psycholoog Franz Ruppert. Het werkt met een intentiezin van de cliënt, zoals: “Mijn intentie is: ik wil begrijpen wie ik ben.” Elk woord of stukje uit die zin kan op een vloertje of in een (online) ruimte worden opgesteld. Representanten – andere mensen of kaartjes – resonerenonbewust met jouw binnenwereld en laten direct zien hoe je delen zich tot elkaar verhouden. Het is geen familiespel, maar een innerlijke spiegel die je zelf hanteert.

4. De onderstroom van trauma – wat leeft er zonder woorden?

Veel gevoelens en gedragingen vinden hun oorsprong in vroegkinderlijke of zelfs prenatale ervaringen: symbiose-trauma, emotionele verwaarlozing, misbruik, verlies. Omdat zulke ervaringen vaak niet verwoord konden worden, leven ze als stille golfslag door in het hier-en-nu. IOPT brengt precies díe onderstroom aan de oppervlakte – zonder oordeel, maar met waarheid als leidraad.

5. De drie basisprincipes van IOPT

1. Splitsing begrijpen

   Trauma verdeelt de psyche in gezonde-, trauma- en overlevingsdelen. Zicht krijgen op die splitsing is de eerste stap naar heling.

2. Resonantie zoeken

   De lichaamssensaties, emoties en gedachten van representanten tonen feilloos wat in jou resoneert. Ze geven directe, niet-gefilterde feedback.

3. Autonomie bewaken

   Jij kiest je intentie, jij bepaalt het tempo. De begeleider faciliteert, maar vult niet in; jouw systeem onthult wat klaar is om gezien te worden.

6. Veelvoorkomende traumadynamieken

• Dissociatie – onwerkelijkheidsgevoel, ‘ik ben niet echt hier’.

• Bevriezen of please-gedrag – haast onzichtbaar aanpassen om conflict te vermijden.

• Omgekeerde zorg – als kind emotioneel of fysiek voor de ouder zorgen.

• Identificatie met de dader – onbewust het gedrag overnemen van wie pijn deed.

• Zelfverwijt & schaamte – een diepe overtuiging: “Er is iets fundamenteel mis met mij.”

7. Wat doet een IOPT-opstelling?

Tijdens een sessie wordt zichtbaar welk deel (gezond, trauma, overleving) het woord voert, welke gevoelens worden onderdrukt en welke waarheid nog niet is erkend. Door bewust contact te maken met het traumadeel – vaak voorzichtig, soms in kleine stapjes – kan ontlading, rouw en heroriëntatie plaatsvinden. Het overlevingsdeel krijgt weer keuzevrijheid, en het gezonde deel kan groeien.

8. Waarom dit belangrijk is

Zonder integratie blijven we leven vanuit overlevingsstrategieën: perfectionisme, controle, afstand, verslaving. IOPT helpt je om te voelen wat er werkelijk is en te zijn wie je werkelijk bent – niet meer gedreven door alarm, maar door levenslust. Dat herstelt je vermogen tot echte intimiteit, creativiteit en spontane vreugde.

9. Wat kun je meenemen?

IOPT nodigt je uit tot radicale eerlijkheid en mildheid: zien wat waar is, zonder veroordeling. Durf te luisteren naar de signalen van je lichaam, de flitsen van emotie en de subtiele neiging om weg te kijken. Elk symptoom kan een wegwijzer zijn naar het deel dat nog erkenning zoekt. Door die delen een stem en een plek te geven, bouw je stap voor stap aan een geïntegreerd, vrijer ‘ik’.